No sleep in the city
Daar ben ik weer met een nieuwe post. En het onderwerp van deze nieuwe post staat in flink contrast met mijn laatste post. Toen liet ik je nog een prachtig stukje natuur op onze mooie planeet zien. Maar vandaag is er nergens natuur te bekennen. Vandaag zoeken we het drukke stadsleven op, where there ain’t no rest for the wicked.
Zelf ben ik opgegroeid in een redelijk klein dorp. Mijn ouders wilden nooit verhuizen naar een stad, want ‘’in een stad kun je toch niet vrijuit leven’’. Goed, nu zijn de meningen daar nogal over verdeeld. Want zowel mijn jongere zus als ikzelf zijn het hier niet bepaald mee eens. In een stad kun je júist leven. Een stad laat je je in je waarde. In een stad ben je zo lekker anoniem. Klein. Je hebt er vrijheid. Je kunt er verdwaald raken. En je kunt er jezelf helemaal vinden, tot op het bot. Ik hou van de stad. Ik kan er mezelf zijn. Ik kom er he-le-maal tot leven. Ik zou nooit meer terug willen keren naar een dorp! Het stadsleven is voor mij gemaakt. Ik ben gemaakt voor het stadsleven. Vandaar de onderstaande foto die ik vandaag graag met je wil delen.
Als ik hier naar kijk, dan denk ik aan alles wat ik heb meegemaakt in alle steden die ik in mijn leven bezocht heb. Het flitst allemaal voorbij. Alle steden. Alle momenten. Alle gevoelens. Ik krijg er meteen een warm en bekend gevoel bij.
Compositie
Ik wil het eerst over de compositie hebben. Dit is namelijk een vrij interessante foto qua compositie. Wat is het middelpunt? Waar schieten je ogen vrijwel direct naartoe? Ik denk dat dit bij deze foto niet eenduidig te zeggen valt. Ik keek bijvoorbeeld meteen naar het zonlicht dat weerkaatst op de gebouwen rechtsboven in de foto. Mijn vriendin daarentegen werd meteen naar de rode SuperDry vlag getrokken. Interessant hè? Maar goed, mijn vriendin is dan ook een shopaholic, dus zo gek is het misschien ook weer niet. Maar hoe dan ook vind ik het interessant dat we allebei naar een ander punt keken. En bovendien ook nog eens weg van de mensen. Want als je beter naar de foto gaat kijken, zie je toch een heleboel mensen. Maar waarom vallen die dan niet meteen op? Tja, dat doet compositie dus met een foto.
Scherpte
Behalve een interessante compositie, vind ik de toepassing van scherpte in de foto ook opvallend. Misschien was het je zelf ook al opgevallen, maar álles in deze foto is scherp. De mensen op de voorgrond, de mensen op de achtergrond, de gebouwen aan de linkerzijde, de gebouwen op de achtergrond, de vlag van SuperDry, de auto op de achtergrond... en zo kan ik nog wel even doorgaan. De fotograaf heeft ervoor gekozen om niet te veel te spelen met de scherpte. Een opvallende keuze, maar het doet de foto wel recht. Het resultaat mag er wat mij betreft wezen.
Kleurenpalet
Het kleurgebruik in deze foto is erg sterk. Het is vrij duidelijk dat de aandacht naar de zonweerkaatsing op het gebouw moet gaan. Dit is dan ook licht en warm van kleur. Hierbij valt het op dat zowel de gebouwen aan de linker- als rechterzijde op de voorgrond donkerder van kleur zijn gemaakt. Hetzelfde geldt voor de mensen die je op de voorgrond ziet lopen. Slim, want op die manier gaat je aandacht nog sneller naar het middelpunt van de foto: het zonlicht.